حتی زمان جنگ هم سیاست خارجی فضا را مدیریت می‌کند
یک تحلیلگر مسائل سیاست خارجی گفت: حتی در زمان جنگ نیز سیاست خارجی است که فضا را مدیریت می کند.
به گزارش پایگاه خبری 24، تحولات منطقه سرعت فزاینده ای به خود گرفته است. محمدجواد ظریف دوباره بر این دیدگاه تأکید کرده که « نباید دیپلماسی را به میدان تقدیم و ادبیات‌مان را نظامی کنیم». حال این سئوال پیش می آید که این صحبت او چه میزان با واقعیت امروز منطقه تطابق دارد و آیا می توان گفت «دیپلماسی بر میدان اولویت دارد»؟
قاسم محبعلی درباره دیدگاه محمدجواد ظریف مبنی بر اولویت دیپلماسی بر میدان گفت: این سیاست خارجی است که اوضاع را مدیریت می کند، منتها دیگر دستگاه ها همچون نظامی، اطلاعاتی و اقتصادی براساس راهبرد منافع ملی و توسعه ملی تنظیمی در سطوح بالای کشور، در چارچوب سیاست خارجی عمل می کنند وگرنه ما دچار از هم پاشیدگی و از هم گسیختگی می شویم و دیگران از این وضعیت ما سود می برند.
وی افزود: دستگاه سیاست خارجی است که هم در داخل نسبت به سایر دستگاه ها مسئولیت دارد و هم در عرصه جهانی نزد نهادهای بین المللی و دول دیگر مواضعش به رسمیت شناخته می شود. همه مناسبات و اتفاقات در خارج از کشور سیاسی است، حتی جنگ. یعنی در آن زمان نیز سیاست نیاز می بیند که از قدرت نظامی استفاده شود وگرنه هیچ جنگی به خاطر جنگ انجام نمی شود.
این کارشناس مسائل سیاست خارجی یادآور شد: حتی در زمان جنگ نیز سیاست خارجی است که فضا را مدیریت می کند. وقتی آمریکا و ویتنام با هم جنگ می کردند دیپلمات های شان مشغول مذاکره بودند. البته معتقدم جنگ به هیچ عنوان به نفع کشور ما نیست چون جنگ امنیت ملی و تمامیت ارضی ما را تهدید می کند. اگر جنگی اتفاق بیفتد امکان دارد ما با یک ایران دیگری مواجه شویم که مطلوب آمریکا و غرب است.
وی ادامه داد: جنگ حتما هدف های سیاسی تعریف شده دارد و آن هدف ها از طریق دیپلماسی محقق می شود. هر اقدام نظامی باید یک ثمر سیاسی داشته باشد تا میوه های آن در عرصه دیپلماسی چیده شود. آمریکایی ها کار نظامی می کنند اما وزیر خارجه شان دائم در حال رایزنی با سایر طرف هاست تا میوه آن اقدام سیاسی را بچیند بنابراین تنظیم روابط سیاست خارجی مدیریت واحد می خواهد.
این دیپلمات بازنشسته کشورمان گفت: پشتوانه قدرت دستگاه سیاست خارجی هر کشوری قدرت اقتصادی، نظامی، اجتماعی و فرهنگی آن کشور است که اگر همه در ظرف دیپلماسی با هم هماهنگ باشند، نتیجه مطلوب حاصل می شود اما اگر بخواهند هر حوزه مستقل از دیگری عمل کنند، احتمال آنکه نتیجه مطلوب حاصل نشود زیاد خواهد بود.