آنچه در این هفته در موسیقی گذشت

شرایطی دارای اهمیت که اکنون نمی‌توان به راحتی از آنچه در این بستر رسانه‌ای روی می‌دهد، بی‌تفاوت گذشت. چارچوبی دارای چالش و پر از فراز و نشیب‌های عجیب و غریب که تبدیل به اقیانوس پهناور و بی‌انتهایی شده که هر چه قدر در آن حضور داشته باشیم، بیشتر متوجه ابعاد پیچیده آن می‌شویم. شرایطی که در دنیای موسیقی فرآیند بسیار پررنگی دارد و تقریباً تمامی فعالان موسیقی را برآن داشته تا در این راه پر پیچ و خم اما جذاب برای مخاطب، به معرفی و به اصطلاح بیگانه «پرزنت» محصولات و دیدگاه‌های خود بپردازند. شرایطی که شاید بیان بسیاری از آنها در قالب رسمی خبرگزاری‌ها و رسانه‌های رسمی کشور جایگاهی نداشته باشد اما دربرگیرنده ابعادی است که می‌تواند برای طرفداران و دوستداران موسیقی مشتمل بر رویدادهای مکتوب و تصویر جالب توجهی باشد.

اتفاقاً ظهور و بروز چنین شرایطی است که هم موجب رشد و تولید اخبار و نوشتارها و تصویرهای به اصطلاح «زرد» و «غیرقابل انتشار در رسانه‌های رسمی» شده و هم ایجاد کننده فضای رقابتی بین رسانه‌های رسمی و رسانه‌های فعال در فضای مجازی شده است که این مسائل نیز دربرگیرنده ملاحظات فراوانی است. ملاحظاتی که رجوع به آنها می‌تواند ویترین حواشی و اظهارنظرهایی باشد که رجوع به آنها با در نظر گرفتن ملاحظات و باید و نبایدهایش امری اجتناب ناپذیر است.

«یک هفته با فضای مجازی موسیقی» عنوان سلسله گزارش‌های هفتگی سرویس هنر خبرگزاری مهر برای مرور متن و حاشیه منتخب رویدادهای موسیقایی از پنجره فضای مجازی است که روزهای پایانی هر هفته با استفاده از مطالب منتشر شده هنرمندان و فعالان عرصه موسیقی کشورمان در بسترهای مختلف فضای مجازی پیش روی مخاطبان قرار می‌گیرد.

همایون شجریان؛ خسته شد صبر ما!

یکی از مهم‌ترین و پرحاشیه ترین بحث‌های فضای مجازی موسیقی مربوط به پست روز سه شنبه بیست و پنجم اردیبهشت ماه همایون شجریان حین برگزاری تور کنسرت‌های خارجی این خواننده مطرح بود که به دلیل لحن نوشتارش که به ماجرای سحر دولتشاهی ارتباط داشت، با واکنش‌های بسیار متعدد مثبت و منفی رو به رو شد.

همایون شجریان در متن خود که گویا از پس برخی حواشی و مطالب منتشر شده در فضای مجازی تصمیم به نوشتن آن گرفته، نوشته بود:

«عزیزان دل به این مزخرفات توجه نکنید. نه خیانتی در کار من و سحرجان بوده نه بچه‌ای که بخواهد انداخته شود. تا همیشه حمایت و رفاقت پابرجا است. خسته شد صبر ما!»

همایون شجریان این روزها مشغول برگزاری تور کنسرت‌های اروپای خود در شهرهای مختلف این قاره است.

رضا صادقی؛ این رفاقت‌ها بوی نامردی نمی‌دهد

رضا صادقی از جمله خوانندگان محبوبی که طی سال‌های اخیر همواره حضور مدیریت شده‌ای در مارکتینگ موسیقی پاپ ایران داشته و در همین مدت هم توانسته به اعتبار این رویکرد محتوایی حضور مستمری در فرآیند عرضه و تولید محصولات موسیقایی داشته باشد، در تازه‌ترین پست فضای مجازی خود با انتشار ویدیویی از ملاقات خیابانی با یک کودک کار به نام «میروِیس» که ادامه آن را در کانال یوتیوب خود بارگذاری کرده است، نوشت:

«تصویر واقعی یک روز از استودیوی شخصی تا استودیوی تمرین و حال و احوال مسیر و سالن تمرین که از کانال یوتیوب البته افتخار دیدن می‌دهید.

ضمناً این رفاقت‌ها، مثل «میرویس» بوی نامردی نمی‌دهد، دلی است.

اینها با افتخار بهترین رفیق‌های من هستند، بی توقع، بی ادعا، فارغ از دلهره ام در کنار آنها. خلاصه که همین قدر ساده.»

عباس سجادی؛ ما چه نسل خوشبختی بودیم

عباس سجادی پژوهشگر موسیقی که طی هفته‌های اخیر حضور موثرتری در فضای مجازی دارد، به مناسبت زادروز پرویز مشکاتیان آهنگساز، موسیقی دان، پژوهشگر و نوازنده سنتور نوشت:

«به باور بسیاری زنده یاد مشکاتیان یکی از بزرگ‌ترین آهنگسازان و نوازندگان سنتور ایرانی در دوران معاصر به شمار می‌آید، وی در گشودن راه شعر نیمایی به موسیقی اصیل ایرانی و پرورش نوازندگان جدید نقش قابل توجهی داشت و خود جزو نسل طلایی موسیقی پس از انقلاب محسوب می‌شود.

قطعات پرویز مشکاتیان به چند الگوی ساختاری تقسیم می‌شوند که عبارتند از پیش درآمد، چهارمضراب، ضربی، چند مضراب، مضراب پرانی، رنگ، تصنیف، ترانه و آثار تنظیم شده تلفیقی برای گروه بزرگ سازهای ایرانی و جهانی و نکته مهمی که در اکثر تصانیف پرویز مشکاتیان دیده می‌شود، انتخاب شعر مناسب با دستگاه مورد نظر است، وی همچنین به مرکب نوازی (مدولاسیون)، که یک اصل مهم و فنی در موسیقی است بسیار بها می‌داد. چهارمضراب های ساخته مشکاتیان سرشار از ملودی‌های متنوع است. سرعت در نوازندگی و در عین حال دقت بالا به طوری که همه نت‌ها، شفاف و واضح اجرا شوند نیز از خصوصیات نوازندگی او بود.

از یک سو می‌اندیشم ما چه نسل خوشبختی بودیم که در عصری زیسته ایم که بزرگان بی مانندی تنفس می‌کردند و از سویی دیگر اندوه رفتن این بزرگان چه اندازه جانسوز و تن فرسا است. تنهایی و بی پناهی درد جانکاهی است! به تعبیر زیبای زنده یاد عالیجناب پرویز مشکاتیان؛ از دست دادن بزرگان ضایعه نیست. فاجعه است. قدر سرمایه‌های انسانی و بزرگانمان را بدانیم. یاد و نامش گرامی.»

رضا علی آبادی؛ «جامی»، «ناتمام» و چند داستان دیگر

رضا علی آبادی از جمله هنرمندان جوان عرصه تنبورنوازی است که طی سال‌های گذشته با گروه موسیقی «جامی» آثار متعددی را پیش روی مخاطبان قرار داده است.

این نوازنده جوان در تازه‌ترین پست فضای مجازی خود ضمن انتشار نماهنگ «ناتمام» که در مجموعه تاریخی سعدآباد تهران تصویربرداری شده ضمن ارائه توضیحاتی تخصصی درباره این قطعه نوشته است:

«بداهه نوازی برای من همچون روح زمانه است که در دیالکتیکی مداوم با فرهنگ پوست می‌اندازد، می چرخد، بزرگ می‌شود و تاریخ را می‌سازد. با بداهه است که از بنیان گذاری در موسیقی و ثابت انگاری پیش انگاشت‌های اولیه رها گشته و موسیقی را چون روحی پویا در گستره فرهنگ ادراک می‌کنم. این روح پویا در من می‌چرخد، بزرگ می‌شود و در تکامل اندیشه‌اش به زبان در می‌آید و جملات ناب موسیقایی را می‌سازد.

بداهه برون ریزی بی واسطه عواطف است و زمانی اتفاق می‌افتد که هنرمند بتواند از ذات فروبستگی به درآمده و موسیقی را چون روحی پویا به تصویر کشد.»

حامد جلیلی؛ یک دل نوشته برای امام مهدی (عج)

حامد جلیلی خواننده و از فعالان عرصه موسیقی آیینی و سرود که از سال ۱۳۸۲ فعالیت خود را در این زمینه آغاز کرده، طی روزهای گذشته بود که در فضای مجازی با انتشار نماهنگی با نام «یار دوازدهم» به خوانندگی خود، دلنوشته‌ای را برای ظهور حضرت ولی عصر (عج) منتشر کرد.

در دلنوشته حامد جلیلی آمده است:

«درمان این دردها، این فریادهای بی مقصد، این بغض‌های در گلو مانده، این مصیبت‌های نوظهور، علاج داغ مادری که فرزند از دست داده، پدری که اشک‌هایش را پشت پلک‌هایش پنهان کرده و هزاران درد بی درمان این دنیای کوچک فقط خود شما هستید عزیز فاطمه (س).»