یک پیشنهاد سیاسی:نمایندگان استعفا بدهند، مجلس منحل شود و پارلمانی مبتنی بر رای اکثریت تشکیل شود

به گزار24آنلاین سایت عصر ایران نوشته است: ما طرح پیشنهاد می‌دهیم در دستور نمی‌آید، در دستور آید،زور می‌زنیم قانون شود، قانون می‌شود زور می‌زنیم ابلاغ شود، بعد از ابلاغ عمل نمی‌شود، عمل نمی‌شود باز باید کلی حرف بزنیم که به قانون عمل نمی‌شود. می‌خواهیم استیضاح کنیم می‌گویند استیضاح نمایشی است و استیضاح نباید شود، من شمردم نورافکن‌های صحن ۴۵۰ تا هستند که روشن‌اند، اینجا را تعطیل کنیم به برق کشور کمک کرده‌ایم و آن دو درجه‌ای که گفتند می‌شود. این‌که مجلس نشد. (+فیلم)

1 - حرف درستی زده است آقای رسایی! قانون مصوب مجلس باید عمل شو ولی آیا جناب ایشان به  این فکر کرده که چرا باید مجلس قانونی تصویب کند که عمل نشود یا بهتر است بگوییم قابلیت اجرا نداشته باشد؟!

چرا باید کسانی که عنوان وکیل مردم را یدک می کشند، قانونی تصویب کنند که اکثر موکلان شان با آن مخالف باشند؟

آقای رسایی درس حوزه خوانده و احتمالاً یادش هست که در حوزه و در باب وکالت به او یاد داده اند که وکیل نمی تواند برخلاف خواسته موکل عمل کند و اگر چنین کرد، ضامن ضرری است که به موکلش وارد شده است.

آیا همین قانون موسوم به عفاف و حجاب -که آن هم نه در صحن علنی مجلس که پشت درهای بسته کمیسیون تصویب شده- موافق خواست عموم مردم است یا اکثریت با آن مخالف اند؟!

نمی شود که به صورت محفلی، به خواسته های محفلی، لباس قانون پوشاند و آن را به جامعه تحمیل کرد. به فرض این که قانون مورد نظر ایشان ابلاغ و اجرا هم می شد، آیا جامعه زیر بار می رفت؟ آیا پیامدهای آن تشدید تنش های های اجتماعی، سیاسی و حتی امنیتی نبود؟! (شاهد هم هم هدف طراحان اصلی، همین بوده  است؛ الله اعلم!)

پس باید خطاب به مجلس نشین ها گفت که هر گاه شما یا هر پارلمان دیگری در هر جای دنیا و هر نقطه تاریخ، مصوبه ای خلاف خواست مردم تصویب کنید، هر چند شکل قانون داشته باشد، ولی چون روح قانون، یعنی تایید عمومی و حمایت اجتماعی را ندارد، از حیّز انتفاع خارج است و مردم زیر بارش نخواهند رفت.