انتقاد شرق از سخنگوی دولت: انتظار صبوری از اکثریت جامعه‌ای که تمام این سال‌ها فقط «صبر» کرده‌اند، نتیجه‌ای جز دلسردی و ریزش بدنه همراه ندارد
انتظار صبوری از اکثریت جامعه‌ای که اتفاقا در تمام این سال‌ها فقط «صبر» کرده‌اند و با «صبر» لبریزشده در ناامیدی به امید روزنه‌گشایی هرچند کوچک یک بار دیگر به پای صندوق رأی آمده‌اند، نتیجه‌ای جز دلسردی و ریزش بدنه همراه ندارد.
به گزارش 24 آنلاین، روزنامه شرق در ادامه این مطلب نوشت:
فاطمه مهاجرانی، اولین زنی است که در جایگاه سخنگویی دولت قرار گرفته است. همین یک نکته کافی است تا او را بیش از دیگران در تیررس انتقادات قرار دهد.
اما انتقادات هفته گذشته از جنس دیگری بود. به‌ویژه در شبکه‌های مجازی و در مواجهه با پاسخ خانم سخنگو درباره یکی از شعارهای انتخاباتی رئیس‌جمهور که شاید از ابتدای تشکیل این دولت بتوان گفت این سؤال پای ثابت همه نشست‌ها از خود رئیس‌جمهور تا دیگر اعضای دولت بوده است. بحث فیلترینگ و لایحه حجاب که مسعود پزشکیان در شعارهای انتخاباتی نه‌تنها مخالفت صریح خود را با آن اعلام کرد، بلکه وعده داد در صورت پیروزی آن را رفع کند.
هفته گذشته در نشست خانم سخنگو از او درباره موضوع حجاب و فیلترینگ سؤال شد که او در هر دو سؤال بر مواضع رئیس دولت در مخالفت با فیلترینگ و مخالفت با به‌کارگیری زور در موضوعات فرهنگی تأکید کرد؛ دو مسئله مهمی که هرگونه تغییر در آن همراهی کلیت نظام و نه‌تنها دولت را می‌طلبد. اما خانم سخنگو همه را برای تحقق این شعارها دعوت به «صبر» کرد. درست این واژه بود که فریاد اعتراض و انتقادات را در شبکه‌های اجتماعی بلند کرد و روزنامه‌ای را به دلیل کشیدن صبر ایوب، با شکایت دادستانی مواجه کرد.
انتظار صبوری از اکثریت جامعه‌ای که اتفاقا در تمام این سال‌ها فقط «صبر» کرده‌اند و با «صبر» لبریزشده در ناامیدی به امید روزنه‌گشایی هرچند کوچک یک بار دیگر به پای صندوق رأی آمده‌اند، نتیجه‌ای جز دلسردی و ریزش بدنه همراه ندارد. گرچه مسعود پزشکیان هنوز قانون حجاب مصوبه مجلس را ابلاغ نکرده است و همچنان مقاومت می‌کند، اما انتظار جامعه فراتر از این مقاومت‌ها و دیدن اقدام عملی در تحقق شعارهای انتخاباتی است. اینجا دیگر انتخاب واژه‌ها از اهمیت زیادی برخوردار است.
افکار عمومی نشان داده به‌شدت حساس است و به‌سرعت آماده نشان‌دادن واکنش منفی است. ماه‌عسل دولت چهاردهم رو به اتمام است. مسعود پزشکیان دولت خود را در شرایطی آغاز کرد که بحران‌های پی‌درپی کشور را تهدید می‌کند. اکنون بیش از هر زمان دیگری به وحدت و وفاق داخلی نیاز است اما به شرطی که سهم بزرگی از جامعه، صبوری در همه مسائل نباشد.