وضعیت اسف‌بار مهاجران افغان/ بحرانی که جهان آن را فراموش کرده است
بحران بی پایان پناهندگان و بشردوستانه‌ای که به نظر می‌رسد جهان فراموش کرده است.
به گزارش پایگاه خبری 24، نشریه دیپلمات در مقاله‌ای نوشت: بازگشت اجباری به خانه برای افغانستانی‌هایی که در گذشته به کشورهای همسایه پناه برده بودند، ادامه دارد. هزاران پناهجوی افغانستانی به اجبار از کشورهایی مانند پاکستان، ایران، ترکیه و تاجیکستان به افغانستان منتقل شده‌اند. در افغانستانی که مجموعه حاکمان کنونی آن چیزی جز سیاست‌های واپس‌گرایانه به شهروندانش ارائه نکرده است، این مردان، زنان و کودکان بدون افزایش فوری توجه و کمک بین‌المللی به سختی بقا خواهند داشت.
ترس از آزار و شکنجه، بلایای طبیعی، و جستجوی راه‌های بهتر در زندگی، ۵.۹ میلیون افغان را در سال‌های پس از ۲۰۰۱ آواره ساخت. با این حال، همسایگان افغانستان در سال گذشته تلاش‌های مشترکی را برای بازگرداندن افغان‌ها به کشوری انجام داده‌اند که چیزی برای ارائه به آنها ندارد. برای پاکستان، که در سپتامبر ۲۰۲۳ یک اخراج گسترده و تبلیغاتی را آغاز کرد، احتمالاً راهی برای تحت فشار قرار دادن طالبان برای اقدام علیه تحریک طالبان پاکستان (TTP) بود. تاجیکستان، فقیرترین جمهوری شوروی سابق در آسیای مرکزی، که میزبان بسیاری از افغان‌های تاجیک در مسیر کانادا است. برخی از افغانستانی‌های غیرتاجیک را به افغانستان دیپورت کرده است.
برای دولت ترکیه، اخراج افغانستانی‌ها ممکن است در راستای کاهش حجم پناهجویان باشد. بر اساس برآورد سال ۲۰۲۲، ترکیه میزبان بیشترین تعداد پناهنده در بین کشورهای جهان است، حدود ۳.۹ میلیون نفر: ۳.۶ میلیون سوری با حفاظت موقت و ۳۲۰۰۰۰ نفر دیگر که اکثراً افغانستانی هستند، ترکیه نیز به عنوان گذرگاه کلیدی برای مهاجران افغانستانی برای رسیدن به اروپا عمل میکند که بیشترشان از طریق ایران وارد ترکیه میشوند درخواست‌های ضعیف سازمان‌های حقوق بشر و آژانس‌های سازمان ملل توسط این کشورها نادیده گرفته شده است، زیرا آنها از راه‌های مختلفی برای خلاصی از پناهجویان استفاده میکنند.
نتیجه خالص این امر این است که افغانستان اکنون میزبان بیش از ۵۰۰,۰۰۰ افغان بازگشته است، از جمله ۴۵۶۹۰۰ نفر که بین ۱۵ سپتامبر و ۹ دسامبر ۲۰۲۳ از پاکستان بازگشتند. بیش از ۸۰ درصد از این افراد به عنوان زنان و کودکان تخمین زده میشوند. این اعداد همچنین شامل افغان‌هایی است که اساسا در افغانستان خارجی هستند، در کشورهایی که دیگر آنها را قبول نمی کنند متولد و بزرگ شده‌اند. بیشتر آنها خانه‌های خود را ندارند و مجبور شده‌اند در هنگام بازگشت در اقامتگاه‌های اجاره‌ای تنگ زندگی کنند. در هفته‌ها و ماه‌های آینده تعداد بیشتری به کل اضافه خواهد شد.
در کشوری که زنان بیشتر به خانوار خود محدود هستند، دختران از تحصیل محروم هستند، دسترسی به امکانات بهداشتی تقریبا وجود ندارد و فرصت‌های شغلی کمیاب است، بقای این ۵۰۰۰۰۰ نفر در ماه‌های سخت زمستان آینده یک چالش بزرگ است. طالبان که متوجه ناتوانی خود در مراقبت از این پناهندگان هستند، خواستار توقف اخراج‌ها شده‌اند، اما بی فایده است. اداره ولایتی طالبان در جلال آباد و سازمان‌های امدادی پول، کیسه‌های برنج و آرد را به برخی از افغان‌های بازگشت کننده ارائه دادند. اما به سرعت به پایان رسید.
به طور سنتی، افغان‌ها در زمان بحران به خیریه و کمک هموطنان افغان وابسته بوده‌اند.