مشکل بزرگ جنگنده نسل ششم آمریکا

به گزارش 24 آنلاین، برخی استدلال می‌کنند که با وجود NGAD و تکامل جنگ و ظهور نیروی فضایی ایالات متحده؛ تسلط هوایی در آینده به تسلط بر فضا متکی است و در پی آن بر نیاز به نوآوری در سیستم‌های دفاعی مبتنی بر فضا به جای هواپیماهای سنتی تأکید می‌شود. این تغییر تمرکز، نقش سنتی نیروی هوایی را به چالش می‌کشد و از یک محور استراتژیک به سمت فضا برای دفاع همه جانبه در برابر تهدیدهای نوظهور مانند سلاح‌های هایپرسونیک حرکت می‌کند.

از سال ۲۰۱۵، کنگره ایالات متحده ۴.۲ میلیارد دلار برای برنامه NGAD اختصاص داده است که البته این رقم روز به روز در حال افزایش است. هدف جایگزینی جنگنده برتری هوایی نسل پنجم F-۲۲ رپتور است که در اوج بحران مالی ۲۰۰۸ متوقف شد. از نظر برنامه‌ریزان دفاعی ایالات متحده، از زمان توقف برنامه F-۲۲ در سال ۲۰۰۹، حفره‌ای در دفاع راهبردی آمریکا وجود داشته است. بنابراین، برای پر کردن این شکاف، یک برنامه جدید هواپیمای جنگی نسل ششم مورد نیاز است.

برای نیروی هوایی ایالات متحده، برنامه NGAD فقط در مورد یک جت جنگنده برتری هوایی جدید نیست. USAF در تلاش است تا یک اکوسیستم نوآوری فناورانه کامل ایجاد کند که از مبارزه مداوم برای تسلط هوایی بر هر رقیب حمایت کند.

بنابراین «جنگنده» از مفهوم سنتی خود فاصله می‌گیرد

برنامه NGAD به چهار نقطه نگرانی اصلی می‌پردازد که برنامه‌ریزان نیروی هوایی معتقدند در ایجاد پلت فرم بعدی برای تسلط هوایی تعیین کننده خواهد بود. پیشرانه، سیستم های بدون خدمه، مواد و سنسورها. بسیاری از این جنبه‌های برنامه NGAD در برنامه‌های نسل پنجم هواپیماهای جنگی قبلی F-۲۲ رپتور و F-۳۵ جنگنده تهاجمی مشترک، از موضوعاتی بودند که موجب نگرانی ‌می‌شدند. به نظر می‌رسد که رهبران برنامه NGAD به ترکیب مواد کامپوزیتی سبک وزن و انقلابی با سکوهای بدون خدمه که با هواپیماهای جنگی سرنشین‌دار نسل ششم عمل می‌کنند، علاقه مند هستند.

از ژوئن ۲۰۲۲، برنامه NGAD حدود ۱.۶ میلیارد دلار در بودجه سال مالی ۲۰۲۳ درخواست کرد. برای سال مالی ۲۰۲۴، بودجه NGAD درخواستی معادل ۲.۳ میلیارد دلار بود. همچنین IDGA پیش بینی می‌کند که بین سال های ۲۰۲۴ و ۲۰۲۷، برنامه NGAD حدود ۱۱.۷ میلیارد دلار دریافت کند. انتظار می‌رود این سیستم‌ها در اوایل دهه ۲۰۳۰ به بهره برداری برسند.

NGAD: یک ایده بد؟

با ظهور نیروی فضایی، زمان آن فرا رسیده است که برنامه ریزان جنگ شروع به نوآوری کنند. شما سلطه و برتری هوا را می‌خواهید؟ بنابراین نیاز به تسلط بر فضا دارید. و تنها یک نیروی فضایی به رهبری افسرانی که به سیاست تسلط بر فضا اعتقاد دارند می‌تواند کنترل مطلق بر آسمان‌ سیاره زمین را فراهم کند.

با وجود تمام پولی که برای NGAD هزینه می‌شود، در مورد نیروی فضایی فراتر از دفاع محدود ماهواره‌ای فکر نمی‌شود. ظهور و استفاده از پلتفرم‌های تسلیحات هایپرسونیک نه تنها مخفی کاری را به یک نگرانی فرعی تبدیل می‌کند، بلکه به این معنی است که جنگ‌های آینده از راه دور انجام خواهند شد و هیچ هواپیمای جنگی نسل ششمی قادر به شناسایی یا محافظت در برابر حملات هایپرسونیک نخواهد بود.

تنها در ارتفاعات استراتژیک فضا است که مجموعه پیشرفته‌ای از حسگرهای تشخیص زودهنگام می‌توانند به طور دائمی مستقر شوند که قادر به ردیابی پرتابه‌های هایپرسونیک هستند.