دولت هرجا بودجه کم می‌آورد، خود را مجاز می داند دست توی جیب مردم کند

پس از یک هفته که مجددا دولت لایحه را به مجلس فرستاد، مسئله تراز بین افزایش حقوق بازنشستگان و منبع این افزایش را با بالا‌بردن یک‌درصدی «مالیات بر ارزش افزوده» در بودجه توجیه کرد.

مجلس هم به این افزایش رضایت داد و کلیات بودجه به تصویب رسید. جالب اما سخنی بود که در مجلس درباره این موضوع گفته شد.

یکی از نمایندگان به تورم‌زا‌بودن این افزایش یک‌درصدی مالیات بر ارزش افزوده تأکید داشت و مدافعی درباره آن گفت که این افزایش اصلا تأثیری بر تورم نخواهد داشت. مسئله‌ای که در این میان جالب بود، غیر از این سخن که افزایش مالیات بر تورم بی‌تأثیر است (که اگر بی‌تأثیر است، چرا فقط یک درصد، چرا آن را دو یا سه درصد افزایش نمی‌دهند؟)، این بود که گویی دولت هم به همان تصور عامه تکیه دارد که صاحبان قدرت قادر به انجام هر کاری هستند و هرجا کم آوردند، اجازه دارند دست در جیب مردم کنند تا آن کسری و ناترازی جبران شود.

اینکه دولت با چه منطق و چه نظر کارشناسی تصور می‌کند جیب مردم قرار است هر کمبودی را جبران کند و آیا مالیات را باید از رونق کسب کرد یا از رکود، موضوعی بود که نه مجلس انقلابی و نه دولت یکدست، ضرورتی در پرداختن به آن ندیدند و البته اینکه تا کجا قرار است دولت ناترازی عملکرد خود را از جیب سوراخ مردم جبران کند، سؤالی است که من به‌عنوان یک غیرکارشناس، جوابی برای آن ندارم.