به گزارش ۲۴ آنلاین، متین مسلم، کارشناس مسائل سیاسی در روزنامه آرمان نوشت؛

رئیس دفتر حسن روحانی مانند افکار عمومی مردم ایران در تقویم سیاسی سالانه رئیس خود قطعا روز سه‌شنبه اول نوامبر (یازدهم آبان) را به عنوان«خاطره یک روز خوب در پارلمان» ثبت خواهد کرد.

در این روز آقای رئیس‌جمهور پیش از آنکه مخالفان کارکشته اش فرصت مشورت برای حمله تمام عیارعلیه او را پیدا کنند، با یک «هت تریکHat trick» آنها را حداقل در این مرحله از مسابقه از دورخارج کرد. شگردی کاملا زیرکانه برای مهار حریف! با قیاسی متفاوت چیزی شبیه یک قهرمان دو ماراتن که خود را خسته نشان می‌دهدو حریفان را امیدوار!، اما در لحظه آخر با یک جهش به موقع از خط پایان با پیروزی عبور می‌کند.

پس از استعفا یا برکناری ۳ تن از وزرای کابینه که حسی از موفقیت کاذب در میان مخالفان به وجود آورد، عدم محاسبه میزان زیرکی و حرکت بعدی آقای روحانی اشتباه محاسباتی بزرگی بود که مخالفان مرتکب شدند. چرا که ارزیابی ابتدایی صحنه تحولات جاری ایران با هر استاندارد محاسبات سیاسی و ریاضی به ویژه پس از انتخابات پارلمانی فوریه (اسفندماه) گذشته، علائمی از تضعیف و تنزیل مخاطره آمیز موقعیت حسن روحانی نزد افکار عمومی و بلوک پارلمانی را نشان نمی‌داد. اما چگونه آنها متوجه این نکته نشدند؟ نکته حیرت‌آوری است. حسن روحانی شاید در موقعیت انتقاد‌پذیری قرار داشته باشد اما اینکه اولا، این انتقادها با قرائت تندروها موج مخالفت و جدایی از روحانی تعبیر شد، ثانیا خود پندارانه و اثباتا این انتقادات را به مثابه نزدیکی توده‌های مردم به خود فرض گرفته‌اند، موضوعی است که پاسخ به چرایی آن به عهده خودشان است.

آنها چگونه از حاصل جمع ۲+۲ عدد ۵ رابه دست آورده اند؟ گرچه تندروها از این به بعد مخالفت‌های خودعلیه دولت و شخص رئیس‌جمهور را تیز‌تر، سیستماتیک‌تر و متمرکز ترخواهند کرد، اما بسیاری از تحلیلگران سیاسی اعتقاد دارند با توجه به ماه‌های پایانی دوره اول ریاست‌جمهوری روحانی، مخالفان برای فرار از خودکشی شاید مقرون به صرفه باشد از موضع حفظ شرایط بقا در منازعه نابرابر، سیاست مماشات و عدم وادار کردن رئیس‌جمهوربه واکنش را در پیش بگیرند.

لاجرم چاره‌ای هم ندارند. چراکه هزینه تمام شده مقابله با او فعلا بسیار بسیار بالا و در کشاکش درونی حاکمیت سیاسی، به فوریت منجربه آشکار شدن موقعیت متزلزل آنها در ساختار کلی قدرت خواهد شد- که شد. اگرهم نخواهند موقعیت ویژه شخصی مانند حسن روحانی آن‌هم با داشتن حامیانی قدرتمند و پرنفوذ مانند آیت‌ا… هاشمی‌رفسنجانی یا دیگرسیاستمداران مورد توجه مردم را درک کنند بی‌شک اوضاعی نه بهتر از امروز بی‌صبرانه به انتظارشان نشسته است. تا آنجا که به تحولات امروز و ۸ ماهه آینده مربوط می‌شود نتیجه طبیعی وادار کردن رئیس‌جمهور به عکس‌العمل، به نتیجه‌ای ختم خواهد شد که ممکن است مانند وقایع روز سه‌شنبه الزاما به نفع مخالفان تمام نشود. نه صرفا به دلیل جایگزینی فوری مکانیکی و موفق ۳ وزیر به جای وزرای قبلی.

بلکه عمدتا به این اعتبار که اشتباهات محاسباتی از این نوع، اولا می‌تواند موقعیت، جایگاه و اعتبارسیاسی و کارکردی مخالفان در چهارچوب تقسیم قدرت را افشا کند – که کرد. مانند آشکارشدن جایگاهشان در پارلمان فعلی. ثانیا بی‌اعتباری تبلیغات و تخریب‌های علیه دولت و رئیس‌جمهور نزد افکار عمومی را عیان خواهد کرد. نتیجه یک چنین محاسبات اشتباهی را نه روحانی که مخالفانش تاکنون پس داده‌اند. آقای رئیس‌جمهور از این جنبه که مخالفانش نقش محوری در ایجاد محبوبیتش داشته‌اند بی‌شک سیاستمدار خوش‌شانسی است.